İzmir’in “Masumiyet Müzesi”

E. ÇAĞLA GENİŞ / ÖZEL HABER

Tamamen eski eşyalarla dekore edilmiş bir mekan Giritli Kamuran. 39 yaşındaki işletmeci Gökhan Turan, ailesinin anılarını yaşatmak için yaklaşık 1 yıl önce açmış mekanı. Duvarlarda 1950’li yıllarda Giritli Kamuran’ın yazdığı aşk mektupları ve her yerde ailesinin elinin değdiği eşyalar var. Mekanın en özel müşterisi ise Gökhan’ın anneannesi Asuman. Yani dedesi Kamuran’ın büyük aşkı; duvarlarda asılı duran mektupların sahibi. Asuman, 79 yaşında; geçen yıl Alzheimer teşhisi konuldu. Dükkanda tüm cephesi Kamuran’a ait olan bir duvar ve resim var. Yanında ise şu not, “Hayalle hatıraların arası, bir hakikatin hikayesi”. İşte Asuman, burada o hakikati arıyor.

YILLARCA SAKLADI

Kordon’da hizmet veren Giritli Kamuran adlı mekan, 1950’li yıllarda yaşanmış bir aşk hikayesini günümüze taşıyor. Hikaye Giritli Kamuran Altunay’ın mübadele döneminde ailesiyle birlikte Kuşadası’na yerleşmesiyle başlar. Selçuk’ta yaşayan Asuman Vişne ile görücü usulü evlenmeye karar verir. Kamuran, Asuman’a bir mektup yazarak bineceği trenin saatini bildirir. Bir de elinde bir buket çiçek olacağını ekler mektubuna. Birbirlerini ilk kez bir tren camından görüp aşık olurlar. Hatta Kamuran, bir sonraki mektubunda Asuman’a, “Seni daha önce rüyamda görmüştüm” der. Toprak iskan müdürü olan Kamuran’ın tayini Torbalı’ya çıkınca evlenip oraya yerleşirler. Akciğer kanserine yakalanan Kamuran, 54 yaşında hayatını kaybeder. Ondan geriye pek çok anı ve yaşanmışlık kalır. Dedesi ve anneannesine çok düşkün olan Gökhan Turan, bir süre yurtdışında işletmecilik yaptıktan sonra Türkiye’ye geri döner ve hayalimdi dediği Giritli Kamuran adlı mekanı açmak için kolları sıvar.

ANILARINI YENİDEN HATIRLIYOR

Dedesi Kamuran’ı akciğer kanserinden kaybettiğinde henüz 6 yaşında olan Gökhan, dedesinin eşyalarını ve anneannesine yazdığı aşk mektuplarını yıllarca özenle saklar. 39 yaşındaki işletmeci, Giritli Kamuran ve İzmirli Asuman’ın yaşanmışlıklarıyla dolu, buram buram tarih ve aşk kokan mekanı, çiftin birbirine yazdığı mektuplar ve evlerinde kullandıkları eşyalarla dekore eder. Kahve öğütücüden, nakışlı yastık kılıfına, banyoda kullandığı tasından son paket sigarasına kadar nice eşya. Hepsi onların elinin değdiği şeylerdir. Mekana gelen müşterilere büyük bir hevesle hikayeyi anlatmaya başlar Gökhan. Hayat arkadaşını yıllar önce kaybeden 79 yaşındaki Asuman’a ise bir yıl önce Alzheimer teşhisi konuldu. Kendi yaşanmışlıklarıyla dolu mekanı sık sık ziyarete gelen Asuman, duvarlarda asılı duran mektupları okuyup, Kamuran’ın elinin değdiği eşyalara dokunarak silinen anılarını yeniden hatırlamaya çalışıyor.

HER EŞYA BU AŞKIN ŞAHİDİ

Giritli Kamuran’ın, İzmirli Asuman’a dillere destan büyük aşkını yaklaşık bir yıl önce açtığı mekanda yaşatan Gökhan, “İçerisi buram buram tarih, yaşanmışlık ve aşk kokuyor. Dedemin eşine o dönemin diliyle ve saygısıyla yazmış olduğu mektupları okuyunca o yıllara dönüyor insanlar. Her köşesi tarih. Her eşya bu aşkın şahidi. Kamuran emekli olduktan sonra dolmuş hattı işletiyor. Komik ve çok neşeli bir adam. Bugün hala onun ismini Torbalı’da andığınızda herkes tarafından hatırlanır. 54 yaşında akciğer kanserinden kaybettik dedemi. Dedem öldüğünde 6,5 yaşındaydım. Aramızda koşulsuz bir sevgi vardı. Anılarımızı çok net hatırlıyorum. 40 yaşına geldiysem ve burayı açmışsam demek ki çok sevmişim. Dedem çok özel bir insandı ve hikayesinin yaşatılması gerekiyordu. Giritli Kamuran adına olan gazozumuzu mutlaka gelip içmelerini öneririm. Kızılcık şerbeti, sakızlı Türk kahvesi, dağ kekikli, salçalı tostumuz var. Genelde Rembetiko müzikleri taşar mekanımızdan” dedi.

BURASI GERÇEK BİR MEKAN

Çocukluğunda dedesi Kamuran ile anneannesi Asuman’a çok düşkün olduğunu anlatan Turan, şunları söyledi: “54 yaşında akciğer kanserinden kaybettik dedemi. O zaman 6 yaşındaydım. Aramızda koşulsuz bir sevgi vardı. Anılarımızı hala dün gibi hatırlıyorum. 40 yaşına geldiysem ve burayı açmışsam demek ki çok sevmişim... Aile dünyanın en güzel şeyidir. Burası benim için bambaşka bir yer. Kadına ve aşka verilen değeri ailemden öğrendim. Dedemin Asuman’a yazdığı mektuplardaki o naif dil ve saygıdan öğrendim. Beni var eden değerlere sahip çıkmak istedim. Burası ahde vefa mekanı. Asuman, şahsına münhasır bir kadındır. Şu an Alzheimer hastası. Asuman’a Alzheimer hiç yakışmadı. 1 yıl önce teşhis konuldu. Kim nasıl mutlu olacaksa öyle olsun der. Alzheimer çok değişik bir şey. Bir gün normal ama başka bir gün bazı şeyleri hatırlamıyor. Kelime dağarcığı çok kısıtlandı. Tarihi ve siyaseti çok iyi bilirdi. Buraya çok sevdiği bir köşesi var. Genelde orada oturur. Burada, anılarının arasında olduğu zaman kendini güvende hissediyor. Asuman ve Kamuran burada yaşıyor. Burası gerçek bir mekan. Müşteriler hikayeyi dinleyince çok etkileniyor. 4 kişinin hüngür hüngür ağladığını gördüm.”

TİCARET DEĞİL HAKİKAT VAR

Günümüzde retro tarzda dizayn edilmiş çok sayıda mekan olduğunu ancak Giritli Kamuran’da her eşyanın bir anısı olduğunu hatırlatan Turan, “Sabunundan havlusuna, deterjanına kadar her şey eskiye özgü. Buradaki her objenin bir anlamı var. Şurada duran örtü Asuman’ın çeyizine diktiği bir örtü. F harfi var üzerinde. Çünkü anneannemin ismi aslında Asuman değil Fatma’dır. Kayınvalidesi ismini çok köylü bulduğu için ismini değiştirmiş. Bu dükkan gerçek bir dükkan. Bu dükkanda ticaret değil hakikat var. Zaten duvarda da hayalle hatıralar arası bir hakikat hikayesi yazar. Bu tarz bir retro dükkanı herkes açabilir ama buradaki her şeyde bir yaşanmışlık var. Her eşyanın bir anısı var. Annemin çeyiz takımları, dedemin ölmeden önce kullandığı eşyalar, duvarda asılı saat, dedemin eşine yazdığı mektuplar, son sigara paketi, kibriti, evde kullandığımız kahve değirmeni, annem teyzem ve anneannemin kullandığı tabaklar…” dedi.

Mektupların birinde Kamuran’ın Asuman için yazdığı şiir şöyle:

Her yeri bir leylak kokusu sardı

Bu gece gönlümde bir tanem vardı

Yıldızlar eridi her yer karardı

Anladım ebedi dostum Asuman’dı.