Tahir Ün, Türkiye ve Ermenistanda yaşayan gençler arasında köprü kurmak için proje başlattı. Aynı Gökyüzünün Altında projesinde iki ülke gençleri mektuplarında barış, diyalog ve uzlaşı dileklerinde birleşti
Haber Giriş Tarihi: 09.04.2018 06:53
Haber Güncellenme Tarihi:
Kaynak: Haber Merkezi
ilksesgazetesi.com
E. ÇAĞLA GENİŞ-ÖZEL HABER
Fotoğraf sanatçısı 58 yaşındaki Tahir Ün, birkaç yıl önce Anideydi. Ermenistan ile arasında sadece bir ırmak vardı. Kapılar, sınırlar kapalıydı. İki tarafın da birbirine ulaşması mümkün değildi. O an diplomatik ilişkisi olmayan, sınırları ve idari-ticari düzeyde her türlü ilişkisi askıda tutulan iki devletin gençlerini düşündü. Onlar arasında bir köprü kurmak istedi. Umut dolu bir proje yazdı. Adını, Aynı Gökyüzünün Altında koydu. Birbirlerini tanımayan iki ülke gençlerinden karşılıklı mektup yazmalarını istedi. Önce Türkiyede yazıldı mektuplar. Yaşar Üniversitesinde öğretim görevlisi olarak görev yapan Ün, Ermenistanda tanımadığınız bir gence mektup yazmak ister misiniz? diye sordu öğrencilerine. Bir kısmı çekingen yaklaşırken, bir kısmı büyük bir iştahla Elbette yazarım diyerek aldı kalemi eline. Tahir Ün ise, gençlerin portre fotoğraflarını çekti, video kayıtları aldı. Ocak ayında mektupları valizine yerleştirerek Ermenistana doğru yola çıktı. Şimdi mektup yazma sırası Ermenistandaki gençlerdeydi. Fakat ilk tepki şöyle oldu: Burada bir Türk ile aynı havayı mı soluyacağız?
GENÇLER DİYALOG İSTİYOR
İlk günler büyük bir hayal kırıklığı ve umutsuzluk yaşadı. O valize, valiz ona bakıyordu. Dönsem mi kalsam mı diye düşündü. Ama umudu kesmemek gerekiyordu. Sivil toplum kuruluşları ile bağlantı kurarak gençlerle görüşmeye devam etti. Ermeni gençler, Biz karşı çıkana kadar savaş ve düşmanlık sürecektir. Düşmanlığa ise sadece sevgiyle karşı çıkabiliriz diye yazdı duygularını mektuplara. Tahir Ün, yine valizine yerleştirdiği mektuplarıyla beraber umutla döndü Ermenistandan Türkiyeye ve iki ülkenin gençleriyle yaşadığı deneyimden şöyle bahsetti: Biz, aynı gökyüzü altında yaşayan insanlarız. Aynı güneşe bakıyoruz, aynı maviyi seyrediyoruz, aynı yıldızlar altında yatıyoruz. Ermenistandan çok umutlu döndüm. Mektuplarda müthiş bir gelecek çığlığı var. Gençler, barış, diyalog ve uzlaşı istiyor. Projenin iki ülkenin normalleşme sürecine önemli katkı sağlayacağını düşünüyorum.
KAPILAR, SINIRLAR KAPALI
Tahir Ün, hala devam eden projenin ortaya çıkış sürecin şöyle anlattı: Yıllardır kafamı kurcalayan sorular var. Birçok Ermeni arkadaşım var. Onlardan biri Garo. Birlikte askerlik yaptık; Muşta. 1985 senesiydi. O da yedek subaydı ben de. Çok iyi bir insandı. Onun çok büyük haksızlıklara uğradığı gördüm. Aradan geçen süreçte bazı söylemler gelişti. Daha sonra Hrant Dinkin ölümü Birkaç yıl önce Karsa gittim. Irmağın karşı tarafında nöbetçi kulübeleri gördüm. Kapılar, sınırlar kapalı. İki tarafın da birbirine ulaşması mümkün değil. Bir şey yapmak istedim ama bunun sıradanlıktan çıkmasını istiyordum. Bütün bunların üstüne gelmiş olan gençler ne bu konuda düşünüyorlar? Geçmiş, gelecek ve bizler hakkında ne düşünüyorlar? Peki onlara Türk bir gençten mektup gitse ne yaparlar? Nasıl bir tepki verirler? Bu kafamda fırtına gibi dönmeye başladı.
BİR TÜRK İLE AYNI HAVAYI MI SOLUYACAĞIZ?
Projenin Türkiyede Hrant Dink Vakfı ve Ermenistanda Sanat Komünü ile Sanat ve Kültürel Çalışmalar Laboratuvarı tarafından desteklendiğini belirten Ün, 2017 yılının Ekim ayında projeye başladım. Üniversitedeki öğrencilerime, Ermenistanda tanımadığınız bir gence mektup yazmak ister misiniz? diye sordum. Bir kısmı çekingen yaklaşırken, bir kısmı ise büyük bir iştahla Elbette yazarım dedi. El yazısıyla hiç tanımadıkları Ermeni gençlere mektup yazdılar. Ben de portre fotoğraflarını çektim. Mektupta iki ülke, barış, aşk, nefret, düşmanlık ve Ermeni Sorunu hakkında dilediklerini yazmakta özgürdüler. Projeye katılanların büyük bir bölümü üniversite öğrencilerinden oluşuyor. 30 kişiyle başladık. Az miktarda devlet memuru, çiftçi ve farklı mesleklerden insanlar da var. Ocak ayında projeye devam etmek için Ermenistanda üniversite ve lise öğrencilerinin kaldığı bir yurda gittim. Görüşmelere başladık. Fakat ilk tepki şöyle oldu. Bir genç, Burada bir Türk ile aynı havayı mı soluyacağız? dedi. Karadağlı bir gençti. Aslında Karadağlılar, Azerilerle savaşıyor ancak herkes Türklerle savaşıldığını söylüyor. Orada böyle bir algı var. Bu gençle sonradan dost olduk ama projeye inanmadığını söyleyerek katılmak istemedi diye konuştu.
DÖNSEM Mİ KALSAM MI
İlk günler büyük bir hayal kırıklığı ve umutsuzluk yaşadığını dile getiren Ün, yaşadıklarını şöyle aktardı: Ben valize, valiz bana bakıyor. Dönsem mi kalsam mı diye düşünüyorum. Ama umudu kesmemek gerekiyordu ve sivil toplum kuruluşları ile bağlantı kurmaya karar verdim. Ermenistanda yaşayan Duru isminde bir genç ile tanıştım. Özel bir okulda müzik eğitimi veriyordu. Durunun okulu ile bağlantı kurduk. Finlandiyadaki eğitim modelini uygulamaya çalışan bir okuldu. Bu okul benim için çok önemli bir adım oldu. O okulda 15-17 yaş arası gençlerle görüştüm. Okulda Türkçe dersleri de veriliyordu. Bazıları mektuplarına Türkçe cümleler de eklediler. Sonra sırasıyla Kafkasya Araştırmaları Merkezi, İnsan Hakları Evi, feminist gruplar, gençlik merkezi, Sinematografi Akademisi gibi yerlerde çalışma imkanı buldum. Türkiyeden götürdüğüm 30 mektubu Ermeni gençlere dağıttım. Onlardan da 40 mektup aldım. Hatta telefon ve mail yoluyla mesaj atıp mektup yazmak istediğini söyleyenler oldu.
GENÇLER BARIŞ VE UZLAŞI İSTİYOR
Ün, projenin isminin Aynı Gökyüzünün Altında olmasının nedenini ise şöyle açıkladı: Biz aynı gökyüzü altında yaşayan insanlarız. Aynı güneşe bakıyoruz, aynı maviyi seyrediyoruz, aynı yıldızlar altında yatıyoruz. Aslında Türkiyede yazılmış olan bir mektubun içinde gizliydi projenin ismi. Bir genç, Aynı gökyüzünün altındayız sonuçta diye yazmıştı. Projenin ismi olarak kaldı bu. Ermenistandayken Türk olduğumu hiç saklamadım. Herkese söyledim. Kimisi irkildi, gözlerini açarak baktı. Kimisi çok sıcak yaklaştı. Üniversiteden liseden öğrencilerin, Karabağda Türklerle savaş yapıldığını düşünmeleri çok garipti. Ama sonuçta izah edince her şey anlaşılıyor. Devletlerin politikalarını gözden geçirmeleri gerekiyor. Gençler diyalog kurmaya çok istekli. Ermenistandan çok umutlu döndüm. Mektuplarda müthiş bir gelecek çığlığı var. Gençler, barış, diyalog ve uzlaşı istiyor. Herkes böyle bir deneyimi ilk kez yaşıyor.
ORTAK GELECEK HAYALİ
Mektupları hem Türkçe orijinal hem de Ermenice tercümesi ile gençlere ulaştırdığını söyleyen Ün, Mektuplar el yazısı ile yazılsın istedim çünkü bu gençlerin kimliklerini ve samimiyetlerini ortaya koyacaktı. Ermenistandaki sivil toplum kuruluşları bu projeyi çok beğendiler ve devam etmesini istediler. Fon bulursak yüz yüze de tanışsınlar diye yazışan öğrencileri Türkiyeye gönderelim dediler... Facebookta bir grup oluşturdum. Bir web sitesi oluşturuluyor. Proje sanal ortamda da devam edecek. İlk alınan mektupların kitabını yapalım istiyoruz, iki ülkede fotoğraf sergisi açalım istiyoruz. Birçoğu Facebooktan arkadaş oldu, yazışıyor. Bazıları bu yaz Türkiyeye gelecek ve görüşecekler. Zaten projenin amacı da buydu. Tek başıma Ermenistanın gençleri ile Türkiyenin gençlerini buluşturacak gücüm yok. Ama sembolik olarak böyle bir diyalogun olası olduğunu, gençlerin ortak bir gelecek hayali kurabileceklerini kanıtlamak istedim ifadelerini kullandı.
WEB PROJESİNE DÖNÜŞECEK
Ermenistanda kaldığı süre boyunca yaşadığı deneyimleri anlatan Ün, Her ailede bir yaşanmışlık var. Kiminin dedesi Yozgatlı kiminin ise Sivaslı. Erivanda Malatya, Sivas, Maraş mahalleleri var. O dönem kaçıp gelenlerin yerleştirildiği yerler Kentin bir hüznü var. İnsanlarda da var. Bunu görüyorsun ve yaşıyorsun. Şu ya da bu olmak meselesi değil olay. Onları anlayabilmek meselesi. Zaten, Evet sizi anlayabiliyorum demek aradaki tüm buzları eritiyor. Elbette tepkisel yaklaşımlarla da karşılaştık. İkna olmakta zorlandılar biraz. Bütün bu olanlardan sonra mı diye yaklaşan gençler oldu. Ama Ermenistan, bir şeyleri daha iyi anlayabilmek ve sindirebilmek mutlaka herkesin görmesi gereken bir yer. Aslında hiçte birbirimizden farkımız olmadığını görmek için Benim için son derece yararlı ve üretken bir işti. Ancak çalışmalarım boyunca katılımcılar bu projenin etkileşimli ve süresiz olarak devam etmesi eğilimindeydiler. Çalışmalarım bu konuda devam ediyor. Proje, etkileşimli web projesine dönüşecek ve izlenceye sunulacak. Devam eden projemin, iki ülkenin normalleşme sürecine önemli katkı sağlayacağını düşünüyorum dedi.
ERMENİSTAN MEKTUPLARINDAN ALINTILAR
Biz Ermeniler ve Türkler uzun zamandır aynı topraklarda yaşıyoruz ve beraber dost ilişkilerimizin olması iyi olurdu. Soykırım konusuyla beraber daha güzel şeyler konuşabilmemiz ve birbirimiz hakkında iyi şeyleri öğrenebilmemiz için geçmişteki bu acı sayfayı kapatıp ileriye bakalım istiyorum.
---
Türk bir gence mektup yazabileceğimi öğrendikten sonra çok heyecanlandım çünkü söyleyecek çok şey var. Ermeniler ile Türkler arasında yüzyıllarca gelen bir düşmanlık var. Ben atalarımın acısına saygı duymaktayım, seninkilere de. Ama bana göre biz karşı çıkana kadar savaş ve düşmanlık sürecektir. Düşmanlığa ise sadece sevgiyle karşı çıkabiliriz.
---
Ben sadece güzel geleceği ve Türkiyeden bana gülümseyen yüzleri düşünüyorum. Biz yan yana yaşadığımız için birbirimize çok benziyoruz.
TÜRKİYE MEKTUPLARINDAN ALINTILAR
Benim adım Sıla. Memleket özlemi demekmiş. Hüzünlü biraz ama bu topraklarda yaşatamadığımız insanlar için oldukça gerçek.
---
Büyük acınız için üzgünüm. Geçmişte olan bir yanlışı veya hatayı bizler yeni nesiller olarak geçmişte bırakmakla kalmamalıyız. Birlik beraberlik olup önümüze geleceğe bakıp, güzel bir dünya, güzel bir hayat ve iyi yetiştirilen çocuklarımız için geleceğimizi güzel inşa etmeye başlamalıyız.
---
Öncelikle hepimizin insan olduğu, kardeş olduğumuz gerçeği bize yıllarca yanlış gösterildi. Ben böyle düşünüyorum. Şu anda her şey bizim elimizde. Bunu ancak bizim gibi gençler değiştirebilirler.
---
İnsanların Türk-Ermeni Sorunu diye yarattığı algı sayesinde seni hiç tanımadan düşman olduk. Ben senin düşmanın değilim, ben senin kardeşinim. Senin ve benim gibiler olduğu sürece bu dünya güzel. Seni hiç tanımasam da seni seviyorum arkadaşım.
---
Geçmişte yaşananlar nedeniyle, birbirimizden daha da ayrışmak yerine, seninle bir araya gelip, olanlardan ders çıkarmak, aynı şeylerin tekrarlanmayacağı koşulları yaratmaktır dileğim. Biliyorum ki, birbirimize bakıp gülümsediğimiz anda bu kocaman evren o bir saniyenin içine sığacak.
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Tahir Ün, Türkiye ve Ermenistanda yaşayan gençler arasında köprü kurmak için proje başlattı. Aynı Gökyüzünün Altında projesinde iki ülke gençleri mektuplarında barış, diyalog ve uzlaşı dileklerinde birleşti
E. ÇAĞLA GENİŞ-ÖZEL HABER
Fotoğraf sanatçısı 58 yaşındaki Tahir Ün, birkaç yıl önce Anideydi. Ermenistan ile arasında sadece bir ırmak vardı. Kapılar, sınırlar kapalıydı. İki tarafın da birbirine ulaşması mümkün değildi. O an diplomatik ilişkisi olmayan, sınırları ve idari-ticari düzeyde her türlü ilişkisi askıda tutulan iki devletin gençlerini düşündü. Onlar arasında bir köprü kurmak istedi. Umut dolu bir proje yazdı. Adını, Aynı Gökyüzünün Altında koydu. Birbirlerini tanımayan iki ülke gençlerinden karşılıklı mektup yazmalarını istedi. Önce Türkiyede yazıldı mektuplar. Yaşar Üniversitesinde öğretim görevlisi olarak görev yapan Ün, Ermenistanda tanımadığınız bir gence mektup yazmak ister misiniz? diye sordu öğrencilerine. Bir kısmı çekingen yaklaşırken, bir kısmı büyük bir iştahla Elbette yazarım diyerek aldı kalemi eline. Tahir Ün ise, gençlerin portre fotoğraflarını çekti, video kayıtları aldı. Ocak ayında mektupları valizine yerleştirerek Ermenistana doğru yola çıktı. Şimdi mektup yazma sırası Ermenistandaki gençlerdeydi. Fakat ilk tepki şöyle oldu: Burada bir Türk ile aynı havayı mı soluyacağız?
GENÇLER DİYALOG İSTİYOR
İlk günler büyük bir hayal kırıklığı ve umutsuzluk yaşadı. O valize, valiz ona bakıyordu. Dönsem mi kalsam mı diye düşündü. Ama umudu kesmemek gerekiyordu. Sivil toplum kuruluşları ile bağlantı kurarak gençlerle görüşmeye devam etti. Ermeni gençler, Biz karşı çıkana kadar savaş ve düşmanlık sürecektir. Düşmanlığa ise sadece sevgiyle karşı çıkabiliriz diye yazdı duygularını mektuplara. Tahir Ün, yine valizine yerleştirdiği mektuplarıyla beraber umutla döndü Ermenistandan Türkiyeye ve iki ülkenin gençleriyle yaşadığı deneyimden şöyle bahsetti: Biz, aynı gökyüzü altında yaşayan insanlarız. Aynı güneşe bakıyoruz, aynı maviyi seyrediyoruz, aynı yıldızlar altında yatıyoruz. Ermenistandan çok umutlu döndüm. Mektuplarda müthiş bir gelecek çığlığı var. Gençler, barış, diyalog ve uzlaşı istiyor. Projenin iki ülkenin normalleşme sürecine önemli katkı sağlayacağını düşünüyorum.
KAPILAR, SINIRLAR KAPALI
Tahir Ün, hala devam eden projenin ortaya çıkış sürecin şöyle anlattı: Yıllardır kafamı kurcalayan sorular var. Birçok Ermeni arkadaşım var. Onlardan biri Garo. Birlikte askerlik yaptık; Muşta. 1985 senesiydi. O da yedek subaydı ben de. Çok iyi bir insandı. Onun çok büyük haksızlıklara uğradığı gördüm. Aradan geçen süreçte bazı söylemler gelişti. Daha sonra Hrant Dinkin ölümü Birkaç yıl önce Karsa gittim. Irmağın karşı tarafında nöbetçi kulübeleri gördüm. Kapılar, sınırlar kapalı. İki tarafın da birbirine ulaşması mümkün değil. Bir şey yapmak istedim ama bunun sıradanlıktan çıkmasını istiyordum. Bütün bunların üstüne gelmiş olan gençler ne bu konuda düşünüyorlar? Geçmiş, gelecek ve bizler hakkında ne düşünüyorlar? Peki onlara Türk bir gençten mektup gitse ne yaparlar? Nasıl bir tepki verirler? Bu kafamda fırtına gibi dönmeye başladı.
BİR TÜRK İLE AYNI HAVAYI MI SOLUYACAĞIZ?
Projenin Türkiyede Hrant Dink Vakfı ve Ermenistanda Sanat Komünü ile Sanat ve Kültürel Çalışmalar Laboratuvarı tarafından desteklendiğini belirten Ün, 2017 yılının Ekim ayında projeye başladım. Üniversitedeki öğrencilerime, Ermenistanda tanımadığınız bir gence mektup yazmak ister misiniz? diye sordum. Bir kısmı çekingen yaklaşırken, bir kısmı ise büyük bir iştahla Elbette yazarım dedi. El yazısıyla hiç tanımadıkları Ermeni gençlere mektup yazdılar. Ben de portre fotoğraflarını çektim. Mektupta iki ülke, barış, aşk, nefret, düşmanlık ve Ermeni Sorunu hakkında dilediklerini yazmakta özgürdüler. Projeye katılanların büyük bir bölümü üniversite öğrencilerinden oluşuyor. 30 kişiyle başladık. Az miktarda devlet memuru, çiftçi ve farklı mesleklerden insanlar da var. Ocak ayında projeye devam etmek için Ermenistanda üniversite ve lise öğrencilerinin kaldığı bir yurda gittim. Görüşmelere başladık. Fakat ilk tepki şöyle oldu. Bir genç, Burada bir Türk ile aynı havayı mı soluyacağız? dedi. Karadağlı bir gençti. Aslında Karadağlılar, Azerilerle savaşıyor ancak herkes Türklerle savaşıldığını söylüyor. Orada böyle bir algı var. Bu gençle sonradan dost olduk ama projeye inanmadığını söyleyerek katılmak istemedi diye konuştu.
DÖNSEM Mİ KALSAM MI
İlk günler büyük bir hayal kırıklığı ve umutsuzluk yaşadığını dile getiren Ün, yaşadıklarını şöyle aktardı: Ben valize, valiz bana bakıyor. Dönsem mi kalsam mı diye düşünüyorum. Ama umudu kesmemek gerekiyordu ve sivil toplum kuruluşları ile bağlantı kurmaya karar verdim. Ermenistanda yaşayan Duru isminde bir genç ile tanıştım. Özel bir okulda müzik eğitimi veriyordu. Durunun okulu ile bağlantı kurduk. Finlandiyadaki eğitim modelini uygulamaya çalışan bir okuldu. Bu okul benim için çok önemli bir adım oldu. O okulda 15-17 yaş arası gençlerle görüştüm. Okulda Türkçe dersleri de veriliyordu. Bazıları mektuplarına Türkçe cümleler de eklediler. Sonra sırasıyla Kafkasya Araştırmaları Merkezi, İnsan Hakları Evi, feminist gruplar, gençlik merkezi, Sinematografi Akademisi gibi yerlerde çalışma imkanı buldum. Türkiyeden götürdüğüm 30 mektubu Ermeni gençlere dağıttım. Onlardan da 40 mektup aldım. Hatta telefon ve mail yoluyla mesaj atıp mektup yazmak istediğini söyleyenler oldu.
GENÇLER BARIŞ VE UZLAŞI İSTİYOR
Ün, projenin isminin Aynı Gökyüzünün Altında olmasının nedenini ise şöyle açıkladı: Biz aynı gökyüzü altında yaşayan insanlarız. Aynı güneşe bakıyoruz, aynı maviyi seyrediyoruz, aynı yıldızlar altında yatıyoruz. Aslında Türkiyede yazılmış olan bir mektubun içinde gizliydi projenin ismi. Bir genç, Aynı gökyüzünün altındayız sonuçta diye yazmıştı. Projenin ismi olarak kaldı bu. Ermenistandayken Türk olduğumu hiç saklamadım. Herkese söyledim. Kimisi irkildi, gözlerini açarak baktı. Kimisi çok sıcak yaklaştı. Üniversiteden liseden öğrencilerin, Karabağda Türklerle savaş yapıldığını düşünmeleri çok garipti. Ama sonuçta izah edince her şey anlaşılıyor. Devletlerin politikalarını gözden geçirmeleri gerekiyor. Gençler diyalog kurmaya çok istekli. Ermenistandan çok umutlu döndüm. Mektuplarda müthiş bir gelecek çığlığı var. Gençler, barış, diyalog ve uzlaşı istiyor. Herkes böyle bir deneyimi ilk kez yaşıyor.
ORTAK GELECEK HAYALİ
Mektupları hem Türkçe orijinal hem de Ermenice tercümesi ile gençlere ulaştırdığını söyleyen Ün, Mektuplar el yazısı ile yazılsın istedim çünkü bu gençlerin kimliklerini ve samimiyetlerini ortaya koyacaktı. Ermenistandaki sivil toplum kuruluşları bu projeyi çok beğendiler ve devam etmesini istediler. Fon bulursak yüz yüze de tanışsınlar diye yazışan öğrencileri Türkiyeye gönderelim dediler... Facebookta bir grup oluşturdum. Bir web sitesi oluşturuluyor. Proje sanal ortamda da devam edecek. İlk alınan mektupların kitabını yapalım istiyoruz, iki ülkede fotoğraf sergisi açalım istiyoruz. Birçoğu Facebooktan arkadaş oldu, yazışıyor. Bazıları bu yaz Türkiyeye gelecek ve görüşecekler. Zaten projenin amacı da buydu. Tek başıma Ermenistanın gençleri ile Türkiyenin gençlerini buluşturacak gücüm yok. Ama sembolik olarak böyle bir diyalogun olası olduğunu, gençlerin ortak bir gelecek hayali kurabileceklerini kanıtlamak istedim ifadelerini kullandı.
WEB PROJESİNE DÖNÜŞECEK
Ermenistanda kaldığı süre boyunca yaşadığı deneyimleri anlatan Ün, Her ailede bir yaşanmışlık var. Kiminin dedesi Yozgatlı kiminin ise Sivaslı. Erivanda Malatya, Sivas, Maraş mahalleleri var. O dönem kaçıp gelenlerin yerleştirildiği yerler Kentin bir hüznü var. İnsanlarda da var. Bunu görüyorsun ve yaşıyorsun. Şu ya da bu olmak meselesi değil olay. Onları anlayabilmek meselesi. Zaten, Evet sizi anlayabiliyorum demek aradaki tüm buzları eritiyor. Elbette tepkisel yaklaşımlarla da karşılaştık. İkna olmakta zorlandılar biraz. Bütün bu olanlardan sonra mı diye yaklaşan gençler oldu. Ama Ermenistan, bir şeyleri daha iyi anlayabilmek ve sindirebilmek mutlaka herkesin görmesi gereken bir yer. Aslında hiçte birbirimizden farkımız olmadığını görmek için Benim için son derece yararlı ve üretken bir işti. Ancak çalışmalarım boyunca katılımcılar bu projenin etkileşimli ve süresiz olarak devam etmesi eğilimindeydiler. Çalışmalarım bu konuda devam ediyor. Proje, etkileşimli web projesine dönüşecek ve izlenceye sunulacak. Devam eden projemin, iki ülkenin normalleşme sürecine önemli katkı sağlayacağını düşünüyorum dedi.
ERMENİSTAN MEKTUPLARINDAN ALINTILAR
Biz Ermeniler ve Türkler uzun zamandır aynı topraklarda yaşıyoruz ve beraber dost ilişkilerimizin olması iyi olurdu. Soykırım konusuyla beraber daha güzel şeyler konuşabilmemiz ve birbirimiz hakkında iyi şeyleri öğrenebilmemiz için geçmişteki bu acı sayfayı kapatıp ileriye bakalım istiyorum.
---
Türk bir gence mektup yazabileceğimi öğrendikten sonra çok heyecanlandım çünkü söyleyecek çok şey var. Ermeniler ile Türkler arasında yüzyıllarca gelen bir düşmanlık var. Ben atalarımın acısına saygı duymaktayım, seninkilere de. Ama bana göre biz karşı çıkana kadar savaş ve düşmanlık sürecektir. Düşmanlığa ise sadece sevgiyle karşı çıkabiliriz.
---
Ben sadece güzel geleceği ve Türkiyeden bana gülümseyen yüzleri düşünüyorum. Biz yan yana yaşadığımız için birbirimize çok benziyoruz.
TÜRKİYE MEKTUPLARINDAN ALINTILAR
Benim adım Sıla. Memleket özlemi demekmiş. Hüzünlü biraz ama bu topraklarda yaşatamadığımız insanlar için oldukça gerçek.
---
Büyük acınız için üzgünüm. Geçmişte olan bir yanlışı veya hatayı bizler yeni nesiller olarak geçmişte bırakmakla kalmamalıyız. Birlik beraberlik olup önümüze geleceğe bakıp, güzel bir dünya, güzel bir hayat ve iyi yetiştirilen çocuklarımız için geleceğimizi güzel inşa etmeye başlamalıyız.
---
Öncelikle hepimizin insan olduğu, kardeş olduğumuz gerçeği bize yıllarca yanlış gösterildi. Ben böyle düşünüyorum. Şu anda her şey bizim elimizde. Bunu ancak bizim gibi gençler değiştirebilirler.
---
İnsanların Türk-Ermeni Sorunu diye yarattığı algı sayesinde seni hiç tanımadan düşman olduk. Ben senin düşmanın değilim, ben senin kardeşinim. Senin ve benim gibiler olduğu sürece bu dünya güzel. Seni hiç tanımasam da seni seviyorum arkadaşım.
---
Geçmişte yaşananlar nedeniyle, birbirimizden daha da ayrışmak yerine, seninle bir araya gelip, olanlardan ders çıkarmak, aynı şeylerin tekrarlanmayacağı koşulları yaratmaktır dileğim. Biliyorum ki, birbirimize bakıp gülümsediğimiz anda bu kocaman evren o bir saniyenin içine sığacak.
Son Girilen Haberler
DEÜ 6 proje ile Türkiye’nin zirvesinde yer aldı
Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) 1001 – ‘Cumhuriyetimizin 100. Yılı Özel Çağrısı’na yapılan başvurular neticesinde destek almaya hak kazanan projeler belli oldu. Türkiye’nin saygın yükseköğretim kurumlarından birisi olan Dokuz Eylül Üniversitesi (DEÜ), 6 proje desteği ile Türkiye birincisi olarak önemli bir başarı elde etti
TED Aliağa Koleji'nde işten çıkarma: Sendika ve veliler birlikte mücadele ediyor
İzmir'in Aliağa ilçesinde bulunan TED İzmir Aliağa Koleji'nde, kurumun maaş politikasına karşı tepkiler artıyor. Yaşadıkları stres, sıkıntı ve geçim kaygısı nedeniyle hasta olan 22 öğretmenden biri, okul yönetimi tarafından işten çıkarıldı. Öğretmenin raporunun "Fenni olarak uygun olmadığı" iddiasıyla gerekçelendirilen bu karar, sendika ve velilerin tepkisini çekti
Kadro revizyonu devam ediyor: Tugay’dan iki yeni atama
İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Cemil Tugay’ın kadro revizyonu çalışmaları devam ederken İZELMAN A.Ş. ve İZTARIM A.Ş.’ye yeni genel müdürler atandı.