Kahramanmaraş merkezli meydana gelen depremlerde, yıkılan binanın enkazından kurtarılan 14 yaşındaki Rana, depremin yıl dönümünde yaşadıklarını paylaştı. Enkaz altından çıkarılırken kurtarma ekibine 'Selâmünaleyküm' diyen Rana, deneyimlerini anlattı.
Kahramanmaraş merkezli yaşanan depremlerde, Dulkadiroğlu ilçesi Trabzon Caddesi'nde bulunan 9 katlı Boğaziçi Apartmanı'nda annesi Hilal Çam ve teyzesi Arife Çam ile birlikte mahsur kalan 14 yaşındaki Rana, kurtarma ekibi tarafından yaklaşık 26 saat sonra enkaz altından çıkarıldı. Rana, enkazdan çıkarılırken kurtarma ekibine 'Selâmünaleyküm' diyerek karşıladı ve daha sonra annesi ve teyzesinin yerini tarif ederek onların da kurtarılmasına yardımcı oldu. Bugün depremin yıl dönümünde Rana, yaşadıklarını anlattı.
Depremin yıl dönümünde yaşadıklarını paylaşan Rana, "Depreme yakalandığımız zaman uyuyordum. Sadece teyzem uyanıktı ve onun bağırmasıyla uyandım. Duvarlar dökülmeye başladığında gözlerimi açtım. Her şey çok hızlı oldu, sadece 15 saniye içinde bina çöktü. Annemin telefonu çalıyordu; uyandığımızda saati sorduğumuzda 05.00 olduğunu söyledi ve bir saat baygın kalmışız. Enkaz içinde korku ve tüyler ürperten bir koku vardı. Sakin olmamız gerekiyordu ve kendimizi korumamız gerekiyordu. Enkaz altında kendimi kontrol ettikten sonra sadece üşüyordum. Başlangıçta, şehir merkezinde oturduğumuz için kurtarma ekiplerinin bizim bulunduğumuz yere geleceğini düşünerek sakin kalmaya çalıştım. Ancak zaman ilerledikçe tavan da yavaş yavaş kaymaya başladı. Annem ve teyzem, sallantıları hissedip bağırarak panikledikleri için insanın sakinliği bir noktada zorlanıyor. Saati sormaya devam ediyorum, en sonunda uyuyakalmayı düşündüm 'Öleceksem de uyuyarak öleyim' dedim" şeklinde konuştu.
Enkazdan kurtarıldığında "Selâmünaleyküm" diyen Rana, yaşadıklarını şöyle anlattı: "Biz enkaz altındayken, teyzemin çığlıklarına uyandım. Birileri, 'Sesimi duyan var mı?' diye bağırıyordu. Elimdeki taşla duvara vurarak ses çıkarmaya başladım. Bu benim şansımdı, aksi halde orada kalıp ölebilirdim. Kurtarma ekipleri nihayet sesimizi duydu, ancak bizi çıkarmak için uzun süre çaba harcadılar. Yerimizi gece 24.00 civarında bulmuşlardı. Beni gece saat 02.00-03.00 gibi kurtardılar ve hemen hastaneye götürdüler. Ancak teyzem biraz daha uzun süre enkaz altında kaldı, annemi çıkarmaları daha fazla zaman aldı. Enkaz altında, bildiğim bütün duaları en az 10 kez okumuşumdur."