İzmir'de görev yapan 29 yaşındaki Rehber Öğretmen Melek Alkış, engelinin sebep olduğu güçlüklere rağmen çalışkanlığıyla meslektaşlarından ve çevresinden takdir topluyor.
Doğuştan sol kolunun dirsekten aşağısı olmayan ve sol bacağında diz üstü protezi bulunan Melek öğretmen, yaşadığı tüm zorluklara rağmen öğrencilerine olan sevgisi ve azmiyle çok sevdiği mesleğini sürdürüyor.
Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Bölümünü bitirdikten sonra İzmir'de ilk görevine başlayan Alkış, daha sonra Dokuz Eylül Üniversitesi Resim Bölümü'nü de tamamladıktan sonra yine aynı üniversitede yüksek lisans eğitimine devam ediyor. Buca Tınaztepe Anadolu Lisesi’nde görev yapan Alkış, 6 yıldır çalışma azmiyle mesleğini sürdürüyor. Rehber öğretmenliği görevinin yanında resim sevgisinden de vazgeçmeyen Melek Öğretmen, yaptığı çizimlerle hem sergilere katılıyor hem de öğrencilerine sanat terapisi uyguluyor.
Engeli sebebiyle zaman zaman zorluk yaşasa da bu durumun kendisi için bir olumsuz durum oluşturmadığını belirten Melek Alkış, “Doğuştan engelli bireyim. İlkokul ve ortaokul dönemim güzel geçti. Arkadaşlarımın ve öğretmenlerimin yaklaşımları her zaman çok iyiydi. Başta ailem olmak üzere bu konuda çok destek aldığımı düşünüyorum. Psikolojik danışmanlık okumak istedim. Aynı zamanda resme de yeteneğim vardı. Yıllardır resim yapmayı da sürdürdüm. Psikolojik danışmanlığım bittikten sonra resim öğretmenliği bölümünü okudum. O da yetmedi bu alan üzerine yüksek lisansa başladım ve şu an eğitimimi sürdürüyorum. İki alanın da bana çok katkı sunduğunu düşünüyorum. Bu iki alanı sanatla terapi ile birlikte birleştirmek istiyorum. İlerleyen süreçlerde bir atölyem ve terapi yapabileceğim bir ortamım olsun istiyorum. Bu yüzden hazırlıklara başladım” dedi.
Lisede görev yapmaktan mutlu olduğunu söyleyen Melek öğretmen, “Öğrencilerimle çok mutluyum. Öğrencilerle aramdaki diyalog güzel. Cıvıl cıvıl enerjileri var. Zaman zaman herkes sorun yaşıyor. Bazen zorluklarla karşılaşıyorum ama üstesinden gelinmeyecek zorluklar değil. Bence önemli olan da bu. Mesleğimi seviyorum ve severek yapmaya da devam edeceğim. Öğrenciler beni yüzlerinde gülümsemeyle karşılıyor. Belki de farklı olduğum içindir. Bunun üzerine bir farkındalık oluşturduğumu düşünüyorum. Beni de kendileri gibi görüyorlar. Dışarıdan biri gibi görmüyorlar. Öğrenciler yaptığım resimleri bazen çok ilginç buluyorlar ve şaşırıyorlar. Bazen de resimleri yorumluyoruz. Bunu genellikle grup terapilerinde yapıyorum. Bir çizim ortaya koyuyoruz ve yorumluyoruz. Aslında herkes kendi içinde gördüğünü yansıtıyor. Bu durum da terapide çok kıymetli bir durum” ifadelerine yer verdi.