'Nefes' alabilmek için yardım bekliyorlar

KEMAL ÖZKURT – ÖZEL HABER - İzmir’in Buca ilçesine bağlı Yiğitler Mahallesi’nde, yoksulluk ve hastalıkların pençesinde sessiz bir yaşam mücadelesi veren Gölgeli Ailesi, yardıma muhtaç durumdaki binlerce insanın sesi olmayı bekliyor. Bir yandan sağlık sorunlarıyla boğuşan aile, diğer yandan maddi yetersizliklerin gölgesinde nefes alabilmek için çırpınıyor. Yaşadıkları dram, toplumun dezavantajlı bireylerinin nasıl yalnız bırakıldığını ve temel ihtiyaçlarını karşılamakta dahi ne denli güçlük çektiklerini gözler önüne seriyor. Ayben Gölgeli, 66 yaşında ve KOAH hastalığı nedeniyle oksijen tüplerine bağlı bir şekilde yaşamını sürdürüyor. Ayben Gölgeli’nin yalnızca oksijen tüpü masrafları her ay 10 bin TL’yi buluyor. Buna karşın, ailenin başka bir geliri olmadığı için bu masrafı karşılamakta çaresiz kalıyorlar. Gölgeli Ailesi’nin toplam geliri, devlet tarafından sağlanan 10 bin TL engelli maaşıyla sınırlı. Ancak bu maaş hem Ayben Gölgeli’nin hastalık giderlerini hem de doğuştan zihinsel engelli kızının temel ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kalıyor. Zihinsel engelli kızının sürekli bakıma ihtiyaç duyması ve Ayben Gölgeli’nin sağlık durumunun her geçen gün kötüleşmesi, bu dramatik tabloyu daha da ağırlaştırıyor. Her nefesi için mücadele etmek zorunda kalan bu aile, devlet ve yerel yönetimlerden destek bekliyor.

BİZİ YALNIZ BIRAKMASINLAR

Gölgeli Ailesi, şu anda aile bireylerine ait bir evde yaşamlarını sürdürmeye çalışıyor. Kira ödemiyor olmaları, verdikleri hayat mücadelesi bir an olsun hafifletmiyor. Çünkü karşı karşıya oldukları geçim sıkıntısı, her geçen gün daha da derinleşiyor. Evdeki yoksulluk, temel yaşam standartlarını dahi karşılayamaz hale gelmiş durumda. Ailenin 29 yaşındaki oğlu, bu zor şartlar altında sigortasız bir işte çalışarak evin temel ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyor. Ancak annesi Ayben Hanım’ın KOAH hastalığı ve kız kardeşinin zihinsel engeli nedeniyle, ailesini bir an olsun yalnız bırakamıyor. Bu durum, onun düzenli bir işte çalışma ve gelir sağlama imkanını neredeyse tamamen ortadan kaldırıyor. Yaşadıkları çaresizlik karşısında yetkililere seslenen Ayben Gölgeli, “Ben 2 senedir KOAH hastasıyım. Kızım ise doğuştan otizmli. Kızım benim için çok değerli. Ben bir sabah uyandığımda onu görmezsem bir daha huzur bulamam. Bana bir şey olursa da kızım tek başına kalır. Bizim şu anda paraya ihtiyacım var. Bu tüpleri bedavaya vermiyorlar. Oksijen tüplerini para ile alıyorum. Elektriğimi, doğalgazımı ödeyemedim. Kaymakamlığa çağrıda bulunduk ama evrak işleri tamamlanmadığı için gelen giden olmadı. Yetkililerden yardım istiyorum, ne olur bir el uzatsınlar. Biz kendi kendimize bu yükün altından kalkamayız. Bizi böyle yalnız bırakmasınlar” diye konuştu.

BİR TAS SICAK YEMEK PİŞMİYOR

Aldıkları ihbar üzerine ailenin yardım çağrısına ilk koşan isim Ufuk Mahallesi Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği Başkanı Volkan Akdağ oldu. Akdağ, derneğe yapılan yardımlarla ailenin kısa süreli de olsa gıda ihtiyaçlarını karşıladı ve faturalarını ödedi. Aileye yaptığı ziyaretin ardından izlenimlerini aktaran Akdağ, “Ayben teyzemiz oksijen tüpleri olmadan kesinlikle yaşam fonksiyonlarını kendi başına sürdüremeyecek şekilde. Evin temizlik, yeme içme gibi bütün ihtiyaçlarını 29 yaşındaki oğulları Oğuz üstleniyor. Annesi yatalak olduğu için onun bakımını üstlenmiş ve bir an olsun yanından ayrılamıyor. Evde hijyen konusunda ciddi eksiklikler mevcut. Biz eve geldiğimizde faturalar ödenmediği için evde doğalgaz yanmıyor, aile soğukta yaşıyordu. Komşularının ara sıra getirdiği yemekler haricinde evde bir tas sıcak yemek pişmiyor. Ailenin yaşadığı bu dramı göz ardı edemeyiz” dedi.

YETKİLİLERE ÇAĞRIMIZDIR…

Ailenin bu zor şartlardan kurtulması için devlet ve yerel yönetimlerin acilen destek vermesi gerektiğini belirten Akdağ, “Biz buradan İzmir Büyükşehir Belediye Başkanımız Dr. Cemil Tugay’a, Buca Belediye Başkanımız Görkem Duman’a ve Buca Kaymakamlığımıza sesleniyoruz. Bu tür özel durumdaki bireyler için devlet desteğinin artırılması gerekiyor. Belediyelerin de bu konuda daha duyarlı olması, bu tür alanlara daha çok yönelmesi ve bu durumları göz önünde tutması gerekiyor. En azından ilçe belediyeleri, bu ailelerin günlük yemek ihtiyaçlarını karşılamalı ve haftalık temizliklerini yaptırmalıdır. Kaymakamlık, ailenin giderlerini üstlenmeli, bağımlı oldukları oksijen tüpü gibi hayati ihtiyaçların masraflarını ilgili devlet kurumlarının karşılaması sağlanmalıdır. Vatandaşın her an ve her alanda yalnız olmadığını hissettirmek, birlik ve beraberlik içinde hareket etmek önemli. Biz de bir sivil toplum kuruluşu olarak bu dayanışmayı görmek ve desteklemek istiyoruz” ifadelerini kullandı.