Çizdiği karakterlerle hayata tutundu

Hava Kuvvetleri'nde albay olarak görev yapan Kutay Bilgihan Atabay’ın hayatı, 2010 yılında tatil için gittiği Erciyes Dağı'ndan dönüş yolunda büyük bir değişim yaşadı. Eşi Hatice Atabay (57) ve şu anda doktora öğrencisi olan kızı Azra Atabay’ın (29) da bulunduğu araç, Erciyes Dağı yolunda buzda kayarak uçuruma yuvarlandı. Kaza sonucu omurilik felci geçiren Atabay, tekerlekli sandalyeye bağımlı hale geldi. Omurgasında yüzde 90 hasar oluşan ve boynundan aşağısını hiç hissetmeyen Atabay, 15 yıl süresince eşinin desteğiyle ellerini kısmen kullanmayı başardı ve yürüteç ile adım atmaya başladı. Sol eliyle karikatür çizmeye başlayan Atabay, İzmir Büyükşehir Belediyesi'nin ev sahipliğinde üç farklı sergi açtı.

"HERKESİN YAŞADIĞINI GÖRÜNCE RAHATLADIM"

Hayatında bir dönüm noktası olan yaşadığı talihsiz kazayı anlatan Kutay Bilgihan Atabay, "Kızımın isteği üzerine kayak için gittiğimiz Erciyes Dağı'ndan Kayseri'ye doğru dönerken yol buzluydu. Yavaş hareket ediyorduk. Karşıdan bir araba geliyordu. Araba hafif hafif kaymaya başladı. Yaklaşık 30 metrelik uçurumdan düştük. O düşme anında kızım ve eşim de yanımdaydı. Kaza boyunca şuurumuz kaybolmadı. O anları tamamen yaşadık. Araba durduğunda herkesin yaşadığını görünce rahatladım. Fakat o esnada sadece boynumu hareket ettirebildiğimi fark ettim. Bir acı hissetmiyordum" dedi.

Havanın kararmak üzere olduğunu ve tesadüfen yoldan geçen bir kurtarma aracının kazaya tanıklık ettiğini kaydeden Atabay, "Hemen yolu açtılar, kısa sürede hastaneye gittik. Böyle olmam beni üzdü fakat eşime ve kızıma bir şey olmaması sevindiriciydi. Onlar da yaralandı. Eşimin sırtında 19 çivi var. Kızım en az hasarla atlattı. Fakat o dönemde daha 14 yaşında olduğu için çok etkisinde kaldı" diye konuştu.

"OMURGAMDA YÜZDE 90 HASAR OLUŞTU"

Kazadan sonra boynundan aşağısının tamamen felç olduğunu dile getiren Atabay, uzun bir tedavi süreci geçirdiğini söyleyip, "Omurgamda yüzde 90 hasar oluştu. O andan itibaren sadece boynumu oynatabiliyordum. Boynumdan bir ameliyat geçirdim. Zamanla uygulanan terapilerle hasar, yüzde 46'ya kadar geriledi. Elimi, ayağımı kullanmaya başladım. Walker ile yürümeye başladım" dedi. Bu süreçte gençlik yıllarına dayanan çizim yeteneğini bir kez daha keşfeden Kutay Bilgihan Atabay, "Çizim, Harp Okulu'nda, yatılı okuduğum zamanlarda da beni rahatlatan bir şeydi. Taklit çizimler yapıyordum. Çizimlerim bir şey yaratmaya yönelik değildi. Ama kazanın ardından ellerimi kullanamıyordum, oturamıyordum. Bu süreç iki yıl sürdü. Daha sonra fizyoterapistler parmak kaslarım için yazı yazmamı istedi. Kaslarımı çalıştırmak için kalem tutmaya başladım" ifadelerini kullandı.

"ORTAMDAN TAMAMEN KOPUP, KAĞIDIN İÇERİSİNE GİRİYORUM"

Atabay, "Normalde sağ elimi kullanıyordum. Sağ elimle bir şeyler çizmeye başladım. Ama çok çocuksuydu. Sol elimdeki parmaklarıma daha çok hakim olduğumu görünce sol elime yöneldim. Şimdi sol elimle çiziyorum. Genelde portre yapıyorum. Daha önce vücut da çalışıyordum, sonra sadece kafa yapmaya başladım. Sol elimle çizim yapmaya başlayınca bir tipi sadece bir kez çizebilmeye başladım. Bütün kafalar hep farklı. İstesem de aynısını yapamıyorum. Bu hoşuma da gitti. Şu ana kadar çizdiğim tüm kafalar birbirinden farklı. Sayısı belki bin tane vardır. Çizdiğim kafayla bütünleşiyorum. O gülüyorsa ben de gülüyorum, ağlıyorsa ağlıyorum. Ortamdan tamamen kopup, kağıdın içerisine giriyorum. Bir şeyler yapmanın mutluluğunu yaşıyorum" dedi.

"HAYATTAN VAZGEÇMEDİ"

Kızı Azra küçükken ona masal yerine mitolojik hikayeler anlattığını belirten Kutay Bilgihan Atabay, daha sonra bu hikayeleri resmetmeye başladığını söyledi. Bir çocuğun gözünden çizdiği karikatürleri bir araya getiren Atabay, 'Mit Misal Masal' isimli bir de kitap çıkardı. Atabay'ın 32 yıllık hayat arkadaşı emekli kimya öğretmeni Hatice Atabay da şunları söyledi:

"Bizim için yeni bir hayat başladı. Başka bir dünyaya geçtik. Zordu ama aile bütünlüğünü sağlamak için çok çabaladım. Beraber savaştık. Bir sabah uyanınca eşim bana 'Bu bir kabus mu?' dedi. Çünkü yattığı yerin karşısında üniformaları duruyordu. Ters psikoloji yaparak, 'Hayır bu bir kabus değil, kabusumuz kazada kızımızı kaybetmek olurdu' dedim. O çok azimliydi. Kendini hiç bırakmadı, hayattan vazgeçmedi. Doktorlar, onun bu haline hayret ediyor. Sevgiyle iyileşti."